yenik düştüm siyaha,
şimdi güneşimi sıvıyorum.
bir fezâ ve etrafında seyyâreler,
kayboldum, ayrıldım tüm yörüngelerden.
yenik düştüm en çok kendime,
kimin içindi savaşlarım?
en çok yarayı kimden almışım?
bilmeden bilek dayamışım ayrılık teline.
insan her zaman atılmaz kuyuya,
kardeşleri tarafından ihanet kurduyla.
düştüğüm her boşlukta mayınlarımı,
her gün yoluma kendim döşemişim.
yenik düştüm en çok yaşamaya.
varlık hududunu bırakırken bir kızıl bayrama,
cebim boş dönmüşüm komşu kapılarından ,
değil bir şeker, küle dahi muhtaçlığım kalmamış.
bir varmışım, hep yok sayılmışım.
üstat deniyor artık yeni yetmelere,
kalemi kulağımın üstüne kıstırıp
mürekkebimi kendim söndürmüşüm.
yenik düşmeye yenilmişken
şimdi tüm seferler zafere.
Yazan: kafamdafiller.
Fotoğraf: Devin Yalkin
İlk Yorumu Siz Yapın